ไม่ค่อยเน้นรถนะครับ เน้นคน เซ็ตแรกนี่เป็นรูปที่ร้านกลับดึกที่ปิดตัวไปแล้วนะครับ จะว่าไปแล้วกลุ่มเราก็ประเภท "เข้าแก๊งค์ไหน หัวหน้าตายหมด" เหมือนกันนะเนี่ย ไปร้านไหนเจ๊งแม่งร้านนั้น ช่วงแรกก็ร้านที่เจมี่ ปิดตัวไปแล้ว ต่อมาก็ร้านที่แดนเนตมิตร ก็ปิดตัวแล้วเปิดใหม่เป็นร้านโคขุน ต่อมาก็ร้านกลับดึกของผม กะพี่กบ พี่เด่น เจ๊งไม่เป็นท่าเหมือนกัน แต่ไม่เป็นไรครับ ผมถือคติ "ชิบหายไม่เป็นไร แต่อย่าให้เสียหน้า" ไม่เข็ดอยู่แล้ว
ผมก็มี เริ่มจากป๋าเด่นกะป๋าบี๋ ไปหาคนมาเป็นพนักงาน กลับดึก ไปตีกอล์ฟ สมัยเป็นโปร ไปกินไกลถึงพัทยา ป๋าเอสเลี้ยง มิตติ้ง 3คนซ่อมรถน้องไนซ์ และก็หัวปลา
ยังคงย่อยยับจนถึงทุกวันนี้ครับ แต่มันก็เป็นสาเหตุนึงที่ผมยังขับโรเวอร์อยู่นะ ไม่ใช่อะไรหรอก คือถ้าไม่ทำร้านเจ๊งคงขับเบนซ์ไปแล้ว
55555555555555555555555555555555555 เออ! มานก้อแปลกดีนะ ที่ร้านเจ้งเค้ามีแต่เส้า แต่นี่กลับมีรอยยิ้ม งงงงงงงงงงงงเจงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ.
พี่ยกตัวอย่างเพลงเอาซะรุ่นพี่ใหญ่เลยแล้วผมกับน้องนัดจะรู้จักมั๊ยเนี่ย......อ้ออีกอย่างครับถึงแม้ร้านจะไม่ประสบความสำเร็จแต่ยังยิ้มได้นั่นสิครับเพราะอะไร.....แค่นี้ก็คุ้มแล้ว
